Nadenken

Aideen liep wat rond. Ze dacht na over Derano. Waar was hij eigenlijk? Hij was toch niet slecht geworden? Aideen hoopte echt van niet. Ze liep verder, maar hoorde plotseling iets.

Yant liep ook in Erananan. Ze keek naar Aideen, en ging op haar achterpoten staan. Toen Yant merkte dat het duidelijk zichtbaar was dat ze drachtig was, ging ze maar snel op vier poten staan.

Aideen schrok en viel op de grond. Angstig keek ze naar de grote draak, die voor haar stond.

"Rustig, je hoeft niet bang te zijn" zei Yant vriendelijk, en gaf Aideen een voorpoot. Ze glimlachte voorzichtig.

Aideen keek naar de voorpoot. Ze pakte hem, en stond op. "Bedankt" zei ze, en keek naar Yant. "Wie ben jij?" vroeg ze.

"Ik ben Yant" zei Yant. "En jij?" vroeg ze als wedervraag.

Aideen keek naar Yant. "Aideen" zei ze alleen maar. Ze zag de buik van Yant. "Ben je drachtig?" vroeg Aideen.

"Ja. Problemen ermee?" vroeg Yant bot. Ze zuchtte. "Sorry. Het is gewoon... ik ben niet mijn hele leven een draak geweest" zei Yant daarna zacht.

Aideen wist niet wat ze hoorde. "Maar... hoe bedoel je?" vroeg ze verbaasd.

Yant zuchtte, en begon alles uit te leggen. (Stel je voor - Fantasy wezen - Yant )
Toen ze klaar was veegde ze een paar tranen weg. Ze wou er liever niet over praten, maar het kon niet anders.

Aideen knikte begrijpend. "Ik begrijp dat het zwaar voor je is" zei ze. "Ik ben een weerwolf. Tijdens dat ik een wolf was heb ik mijn ouders vermoord" zei Aideen daarna.

Yant wou net iets zeggen, toen ze wat voelde. Met gespleten ogen keek ze naar de grond.

"Is er iets?" vroeg Aideen bezorgd. Ze aaide Yant zachtjes over haar snuit.

Yant zuchtte, en keek weer normaal. "Ik denk dat het over een paar dagen gebeurt, misschien morgen zelfs" zei ze.

"Je bedoelt..." zei Aideen, maar hield snel haar mond. Ze begreep dat Yant de situatie niet leuk vond, en wou het niet nog erger maken.

Yant voelde zich totaal niet goed, en gromde even. "Ik haat mezelf" zei ze daarna kwaad, en snoof even. Rook kwam uit haar neusgaten, waardoor het duidelijk was dat ze kwaad was.

"Yant?" vroeg Aideen twijfelend, en deed een paar passen achteruit. "Je gaat toch niet...?" zei ze.

Helaas, Aideen was net te laat. Yant keek naar een struik achter Aideen en opende haar bek. Een enorme vlam kwam eruit.

"VUUR SPUGEN!?" riep Aideen, en sprong weg. Ze belandde met een klap op de grond, maar liever dat dan levend verbrand worden. "Ben je gek ofzo? Je gaat toch niet zomaar vuur op andere levende wezens spuwen?" vroeg Aideen geschrokken.

Yant keek naar Aideen met een angstaanjagende blik in haar ogen. Ze spreidde haar grote vleugels en kwam dreigend dichterbij. Ze gromde laag.

Aideen kroop achteruit. "Ik bedoel... eh..." zei ze trillend, en keek naar Yant. De draak was sterk genoeg om Aideen te doden, maar... "KIJK UIT!" riep Aideen, en liet haar handpalmen zien. Een grote windvlaag vloog over Erananan. Yant moest wel achterover gevallen zijn, anders was ze wel heel erg sterk.

Yant viel met een dreun op de grond. Ze zuchtte. "Het spijt me, oke? Het was niet mijn bedoeling. Ik kon mijn woede gewoon niet beheersen" zei Yant zacht. Ze keek met haar ogen naar Aideen. "Het spijt me" zei ze toen iets luider.

Aideen glimlachte vriendelijk. "Het is al goed" zei ze, en ging op Yant zitten. "Zo, waar gaan we heen?" vroeg ze toen met een big-smile.

Yant lachte. "Nergens. Jij moet misschien in een struik gaan zitten" zei ze, en wees naar de ondergaande zon. "En snel, hij is bijna verdwenen!"

Aideen sprong een struik in. Daar veranderde ze in een wolf. Ze wachtte tot de zon helemaal verdwenen was en kwam toen tevoorschijn.