Maylin was kruiden aan het verzamelen, en uit te kijken naar iemand om bloed aftetappen. Toen ze opeens voetstappen hoorde, het waren zware voetstappen. Die bonsde op het gras, Iemand die verderf achterliet. Of het was een vampier, of iets anders?
Maylin werd nieuwsgierig en keek naar een schaduw, die langzaam op haar afkwam. Steeds dichter en dichter bij. Wat wilde hij en was hij van plan. Maylin wilde het weten, Dus deed ze een stap naar voren. Ookal was het niet het slimste wat ze kon doen. " Hallo" Zei ze verleidelijk, maar toch ook vriendelijk. Want ja, Vampieren kunnen ook aardig zijn. Maylin had een straaltje bloed langs haar mond lopen, ze had net een slachtoffer gevonden. Een dag terug, en ze had zich niet kunnen schoonmaken. Geen water kunnen vinden. Maar er was iets anders aan Maylin. Ze kon overdag reizen en s'nachts, s'nachts was ze even goed als een vampier. En overdag, leefde ze gewoon als eene mooie vrouw. Waar vele mannen achteraan zwijmele, En eentje nam ze mee naar een verlaten plek ergens in het bos. En als ze dan alleen waren, beet ze hem. En dumpte ergens zijn lichaam. Nog nooit was ze een jongen tegen gekomen, die ze niet kon bijten.

Mudly hoorde een vrouwenstem hem begroeten. Snel verdween hij in de grond en stond gelijk achter haar. Een dolk hield hij bij haar keel. Een kille stem zei: 'Wat moet je?' Hij wachtte niet op een antwoord hij keek naar haar mooie gezicht. 'Ik zou dat mooie gezicht eens lekker verminken.' Ineens klonk een andere stem. 'Laat haar gaan! ze heeft hier niets me te maken.' Er stond een zwart achtig figuur tegenover hun. Deze had dezelfde vorm als degene die het meisje vast hield. 'Hoe kom jij zo snel weer terug?' vroeg de kille stem. 'Je wordt langzamerhand voorspelbaar.' zei de schaduw. Hij maakte beweging met zijn handen en er kwam nog een zwarte Mudly achter de slechte te staan. Deze greep hem voor hij Maylin iets aan kon doen en slingerde hem weg. Nu rende degene die tegenover hun stond richting het lichaam en begon er mee te vechten. De replicatie pakte de arm van Maylin vast en zette haar in de bosjes neer zodat ze toch kon zien wat er gebeuren maar in gevaar was. De replicate verdween. De zwarte Mudly en het lichaam begonnen een zwaardgevecht.

" Doe, je best..." Spotte Maylin naar Mudly. " Ik ben een vampier, die vermoord je niet een, twee, drie. Ik ga niet dood als je me snijdt, en mijn verminkingen verhelp ik weer met een drankje." Ze keek brutaal naar Mudly. Die nu raar met niks aan het zwaard vechten was. Maylin was nogal kwaad over Mudly, en sprong naar voren. Zosnel dat je alleen een schaduw zag, Maylin pakte De ene hand van de slechte Mudly in de greep. En met de ander pakte ze zijn nek vast. Ze opende haar mond, waar blinkende witte tanden in zaten. Die naar bloed en verderf roken. Dat rook iedereen voordat hij stierf. Ze zou zijn arm breken, als hij tegen zou stribbelen. En dan alsnog zijn bloed aftappen. Haar witte haren, vielen in zijn gezicht. Haar haren roken altijd naar rozen. Ze bleef net boven zijn nek hangen. Ze voelde zijn adem, tegen haar gezicht. Ze kon het niet, wat is er met me aan de hand! Gilde een stem in haar hoofd. Ze liet Mudly los, en viel op haar knieen naar de grond. Ze boog voorover, en keek boos naar Mudly. " WAT HEB JE GEDAAN!" Gilde ze boos. Maar eigenlijk was ze blij, ze had iemand gevonden. Die niet als hapje diende.

(tegen niets? Er zit een zwart lichaam in de vorm van Mudly. >.<)

Het slechte lichaam negeerde de woorden. Hij richtte zich weer op het zwarte. 'Je krijgt me toch niet te pakken' zei de kille stem tegen het zwarte. Langzaam begon een pilaar van grond naar boven te komen. Mudly's zwarte lichaam maakte bewegingen met zijn handen en zei: 'Emotional Replication.' Er kwamen meerdere zwarte lichamen tevoorschijn alleen ze waren allemaal verschillen. De een had vurige ogen, wat boos voorstelde. De andere had roze ogen, wat verliefd voorstelde. Enz. Enz. Er kwam er een met witte ogen bij Maylin terecht. Deze ging zitten en schreeuwde: 'Grijp hem, Grijp hem.' De replicaties keken hem even droog aan. Tuurlijk moest ook weer de domme kant van Mudy tevoorschijn komen. Met zijn alle liepen ze tegen de pillaar omhoog. De slechte Mudly keek de zwarte replicaties aan. Één van die moest hij raken om de spreuk te verbreken. Maar welke? Ondertussen knipoogde de domme replicatie naar Maylin. Nu zou Maylin in haar hoofd een rustige en gekalmeerde stem horen. 'Maak je geen zorgen, hij zou nooit denken dat ik hier in zit.' Maylin zou er niets van snappen maar dat maakte voor nu even niet uit.

Maylin keek de ene Mudly na de andere aan, ze keek toen naar de Mudly met witte ogen. Ze keek hem boos aan, die knipoog was brutaal. Ze draaide haar rug naar hun om, en maakte een muh geluidje van je bent het niet waard. Maylin vouwde haar armen in elkaar. En pakte een flesje, het was rood gevult. Het was bloed, en ze maakte het open. Een luide klik, volgde en ze hield de fles voor haar mond. Ze likte haar lippen, en begon uit het flesje te drinken. Het was ongewoon voor een vampier, maar ze moest nu toch echt even eten. Ze vond het niet intressant, wie er won in het gevecht. Maar die slechte was wel wat aantrekkelijk. Die andere Mudly's ook, ze vond ze wel wat hebben. Ze waren lekker, en niet om te eten. Maar een paar lekkerdingen. Ze keek achter haar rug met haar hoofd naar de Mudly's. Ze knipoogde naar ze, en keek ze sexy en charmant aan.

Alle Mudly's keken met grote ogen naar Maylin en bleven even stil staan. De slechte maakte daar gebruik van en sloeg er een paar neer. Toen de rest dat merkte gingen ze verder. De domme schoot weg en zocht een plek om aan te vallen. Nu zat Maylin alleen op die plek. De zwarte vochten met de slechte maar vielen een voor een neer. Op het eind lagen ze allemaal neer en de domme schoot op het lichaam af en stak het in de rug. Snel schoot de pilaar in de grond en viel het lichaam op de grond. Alle schaduwachtige lichamen werden als een soort draaikolk in de wond gezogen en de wond herstelde zich. Het lichaam stond op en keek even rond. Hij keek naar Maylin en stak zijn hand uit. 'Ik hoop dat hij je niet heeft lastig gevallen.' zei hij