Nadenken

Yant's glimlach verdween. Ze keek naar de wolf, en gromde laag. "Weg!" zei ze.

Aideen grijnsde vals. "Ik dacht het niet" zei ze, en blafte dreigend. Haar staart en haren gingen omhoog.

Mudly zag wat er gebeurde. Hij maakte een paar tekens met zijn hand. Op dat moment kwam er een muur tussen de 2 in staan. Mudly sprong en stond op de muur. 'Laat elkaar met rust!' zei hij. Hij keek naar de draak en de weerwolf. Hij maakte weer een paar bewegingen en er kwamen een paar lianen tevoorschijn. Ze grepen richting de weerwolf om haar vast te binden tegen een boom. Hij maakte nog meer tekens met zijn hand en er kwam een kamer van gesteente om de draak heen. Nu verdween de muur waar Mudly op stond langzaam in de grond en ging mudly tussen de muur en de nog steeds bezige lianen in staan. Hij keek hun beide streng aan. Hij zou waarschijnlijk meer moeite hebben met de weerwolf aangezien zij niet in haar menselijke gedaante zat.

(Hier, in dit topic, is al sinds Januari niet meer gepost. Dit heet bumpen, en is dus tegen de regels... )

Aideen keek naar Mudly. Ze probeerde uit de lianen te komen, maar dat mislukte. Ze gromde kwaad, en een sterke windvlaag ging richting Mudly. De windvlaag nam zand mee. Nu probeerde Aideen de lianen kapot te bijten, wat enigzins lukte. Het ging alleen wel langzaam. Aideen huilde, en een zandstorm ontstond rondom de drie.

(oh sorry dat is me niet opgevallen) (moet ik dan stoppen met posten???)

Mudly schrok van de zandstorm. Hij maakte zich paraat voor een aanval. HIj zou de zandstorm kunnen gebruiken aangezien er zand in zat. Hij deed inplaats daar van een andere spreuk. Hij maakte tekens met zijn handen. 'HAND OF NATURE!!!' Takken vormden de botten. bladeren de pezen en zand de onderhuid. Grassen en mossen vormde de opperhuid. Hij bewoog zijn hand om te zien of het gelukt was. Nou hield hij de hand in de aanslag voor een mogelijke aanval.

(Yk, ik zie het dit keer door de vingers. Want deze RPG is al een tijdje dood geweest o_o)

Aideen ging onstopbaar verder met de lianen. Uiteindelijk was het haar gelukt, en ze belandde op de grond. Een zachte grom ontsnapte uit haar bek, en Aideen liep een rondje om Mudly. Daarna blies ze een windvlaag, die zijn benen moest raken. Aideen grijnsde. Haar vacht ging rechtop staan.

Mudly probeerde met zijn spreuk de windvlaag te blokkeren, maar de windvlaag was te sterk en brak door zijn spreuk heen. Hij viel op de grond. Hij keek de weerwolf aan terwijl hij een spreuk mompelde: 'schaduw replicatie.' Er kwamen een paar clonen van mudly tevoorschijn. Deze waren niet in kleur maar waren zwart met gele ogen. Hun armen vervormden naar zwaarden. Ze liepen drijgend naar de weerwolf. Mudly keek grijnzend naar de weerwolf.

een witte vlam kwam tussen hen bijde en een brul klonk, een witte draak die groter was dan Yant. Dragon of Wind was dan ook de grootste drakensoort. Sky brulde nog eens en steeg weer op een rustige, vertrauwelijke stem klonk in iedereens gedachten "wat doen jullie, zien jullie dan niet dat dit nutteloos is, één of misschien zels twee van jullie zullen sterven. Geweld lost niet alles op!" een orkaan verscheen rondom Yant en blies de muur omhoor waar hij verdween om niet terug te keren. Yant zou geen schrammetje hebben en de orkaan verdween weer 'nutteloos" klonk het nog één keer. toen was er een harde windvlaag en de grote witte draak was verdwenen.

'Er zijn wel meerdere dingen nutteloos' zei Mudly geergerd, zacht en haast onhoorbaar. Hij keek naar de witte draak en zei zacht: 'cancel.' De schaduwachtige klonen verdwenen en hij stond op. Hij keek de draak boos aan. Hij had die weerwolf het liefst aan willen vallen. Hij keek de draak streng aan. 'Nee, maar zou er tussen komen wel iets oplossen? Ze is in haar wolven vorm en kan dus de woede in haar niet beheersen. Ik probeerde haar alleen maar te kalmeren.' zei hij tegen de witte draak. Hij keek de draak boos aan. Langzaam werden zijn ogen rood. Dat was een slecht teken. Zijn haar bleef normaal, dat was het teken dat hij de controle nog niet volledig heeft verloren.

Aideen rende opeens richting een struik. Het werd langzaam weer dag, en dus kwam de zon langzaam tevoorschijn. Toen Aideen achter een paar struiken lag - en dus niet zichtbaar was - veranderde ze in haar mensenvorm. Na de verandering bleef Aideen nog even liggen, maar vervolgens ging ze zitten. Nog steeds was ze niet zichtbaar.

Mudly zag dat de wolf de bosjes in rende. Het begon dag te worden dus zou ze terug veranderen. Het liefst was Mudly de draak in de haren gevlogen maar dat deed hij maar niet. HIj balde zijn vuisten hij kreeg de neiging om iets aan te vallen. Zijn haren werden langzaam zwart. De directe omgeving leek donkerder te worden. De slechte vorm was vrij gekomen. Het nam zijn zwaard in zijn handen en maakte zich klaar voor een aanval. Het zou niet lang meer duren voor dat hij al wat om zich heen bewoog aan zou vallen.